Schizofrenia jest jedną z najczęstszych chorób psychicznych. Dotyka około 1 proc. światowej populacji. 

 

Wg ICD 10 zaburzenia schizofreniczne cechują się w ogólności podstawowymi i charakterystycznymi zakłóceniami myślenia i spostrzegania oraz niedostosowanym i spłyconym afektem. Jasna świadomość i sprawność intelektu są zwykle zachowane, choć z czasem mogą powstawać pewne deficyty poznawcze.

 

Przebieg schizofrenii może być albo ciągły, albo epizodyczny, z postępującym lub stabilnym deficytem, lub też może być to jeden lub więcej epizodów z pełną lub częściową remisją.

​

​

Kryteria jakościowe diagnozowania schizofrenii dotyczą objawów:

​

pozytywnych (inaczej „wytwórczych”), czyli dodatkowych w stosunku do normalnego funkcjonowania):

halucynacji

urojeń

dziwacznych zachowań

​

negatywnych (zmniejszających zdolności normalnego zachowania):

ubóstwa mowy (mutyzm)

anhedonii – niezdolność do spontanicznego przeżywania pozytywnych uczuć (np. radości, zadowolenia i optymizmu w ogóle)

apatii

nieuwagi

zobojętnienia

zubożenie mimiki

trudności prowadzenia aktywności społecznej (rodzinnej, małżeńskiej, zawodowej, czynności samoobsługowych)

trudności w komunikacji interpersonalnej.