Powszechnie używane i przyjęte określenia mobbingu to prześladowanie bądź znęcanie się psychiczne na drugiej osobie. Celem wszystkich działań mobbingowych, do których należą m.in. oszczerstwa, pogróżki, tworzenie mitów na temat życia zawodowego i prywatnego ofiary, jest jej ośmieszenie, poniżenie, pozbawienie godności, a w konsekwencji izolowanie w środowisku pracy.

 

Ofiara często nie ma możliwości obrony przed agresorem.  W rezultacie pogarsza się jej stan psychiczny i psychosomatyczny (bezsilność i rozpacz prowadzą do depresji), obniżeniu ulega jej pozycja zawodowa.

​

Znęcanie się psychiczne pociąga za sobą poważne skutki. Po kilku latach trwania nieprzyjemnej i destrukcyjnej dla psychiki sytuacji osoba może stać się niezdolna nie tylko do pracy w danej firmie, ale i do (całkowitego lub częściowego) wykonywania własnego zawodu.

 

Konsekwencje, jakie wynikają z omawianego zjawiska, dotyczą zarówno zdrowia fizycznego, jak i psychicznego. Występują zaburzenia psychosomatyczne, bóle głowy, bezsenność, depresja i niepokój. W rezultacie takie stany mogą prowadzić do długotrwałej choroby. Ofiara mobbingu podaje w wątpliwość swoją wartość (obniżona samoocena) oraz własne możliwości i kompetencje.

 

Jej zdolności nawiązywania i podtrzymywania relacji interpersonalnych zostają zaburzone, w wyniku czego nie może ona zaspokoić własnych potrzeb społecznych: przebywania i komunikowania się z ludźmi, budowania trwałych relacji i związków.