Dorastający, odrywając się od rodziców, przechodzą niezwykle trudny, pełen sprzecznych uczuć i dążeń proces formowania tożsamości. Młodzi u progu późnej adolescencji funkcjonują pod presją społecznych oczekiwań dotyczących dojrzałych zachowań przy jednoczesnym braku pełnej autonomii przyznawanej dorosłym. Z tego m.in. powodu uwikłani są w szereg konfliktów składających się na kryzys dorastania gdy zmiany rozwojowe zmuszają do przewartościowań w celu osiągnięcia dojrzałej tożsamości. 

​

Podstawowe konflikty okresu adolescencji:

​

• pomiędzy potrzebą samodzielności (pobudzona osiągnięciem dojrzałości płciowej i dużym wzrostem możliwości intelektualnych),  a ograniczeniami narzuconymi przez rodziców i zależność materialną

​

• pomiędzy potrzebą autonomii, a lękiem przed odpowiedzialnością
   

• pomiędzy dążeniem do niezależności, a potrzebą oparcia
   

• pomiędzy przywiązaniem do rodziców, a rozbudzonym krytycyzmem w myśleniu
   

• pomiędzy wizją idealnego, a realnego obrazu świata, innych ludzi i siebie